Alles onder controle

De meesten van ons proberen krampachtig de regie over het leven te voeren. Anders gezegd: we willen kost wat kost controle uitoefenen over ieder aspect van ons leven. Niet alleen over gebeurtenissen en situaties, maar ook over onze relaties, emoties en gedachten. Sommigen onder ons kunnen hierin wat doordraven zoals degene met een sterk ontwikkelde innerlijke criticus of de perfectionist. Als je echter het pad opgaat van persoonlijke ontwikkeling kom je er al gauw achter dat de menselijke controlebehoefte nou niet direct de zo gewenste rust in het hoofd brengt. Daarbij is aangetoond dat het onbewuste voor 95% ons handelen bepaalt en dat slechts 5% van wat we doen bewust gebeurt. In tegenstelling tot wat velen denken is de menselijke controlebehoefte dan ook enkel en alleen gericht op die 5%, want het onbewuste laat zich niet sturen. Het moge duidelijk zijn: ‘control is a losing game’. Niet voor niets spreken spirituele meesters over leven in het nu, loslaten, go with the flow…

Een oncontroleerbare controlebehoefte
Toch zie je dat juist in deze verwarrende coronatijd veel mensen nog fanatieker teruggrijpen op oude programmering: controle, controle, controle. Het maakt niet uit hoever een mens denkt te zijn in zijn emotionele en spirituele ontwikkeling. Opeens is daar die oncontroleerbare controlebehoefte. Mensen snakken naar controle.

In shock
In maart 2020 kwam de overheid met de volgende informatie: ‘jouw acties, beste burger, kunnen of de dood stoppen, of de dood veroorzaken. Als je thuis blijft red je levens als je naar buiten gaat dood je mensen’. We bevroren ter plekke, in shock over onze nieuwverworven macht. Er werden nieuwe systemen gerealiseerd; kinderen werden thuis voor ontsmette schermen geplaatst, we mochten niet meer naar school en naar kantoor; we werkten thuis; we keken wat de beste tijd was om boodschappen te doen om anderen niet te besmetten. ‘Hoe dan ook, koste wat kost, we zouden de dood niet aanmoedigen’. Slechts enkele critici traden naar voren. Spontaan gevormde ‘burgerwachten’, inclusief kliklijnen, hielden hen in de gaten. Iedereen die de veiligheid van de buren niet ernstig genoeg nam door bijvoorbeeld naar de grondwet te verwijzen, werd geïdentificeerd, geridiculiseerd, kreeg een label opgeplakt en werd buitengesloten.

Stop de dood
Maar gaven die andersdenkers nou echt niet om de dood? Of geloofden ze simpelweg niet in het nieuwe dogma ‘perfect gedrag kan de dood stoppen’? Zo’n aanname is nog nooit eerder gedaan, laat staan geaccepteerd. Toch wist dit dogma in 2020 onze geesten binnen te dringen en maakte besmettelijke ziekten tot een groot struikelblok voor iedere organisatie en bedrijf, publiek èn particulier. Elke organisatie heeft nu als prioriteit ‘stop de dood’. Dat wordt nu als mogelijk gezien, zolang je maar iedere besmetting met een respiratoir virus weet te vermijden.

Gedwongen quarantaine ineffectief
In ons collectief geheugen is er echter geen pré-Covid volksgezondheidsrichtlijn die suggereert dat menselijk gedrag infecties kan elimineren waardoor de dood stopt. We hebben altijd begrepen dat we een beperkte controle hebben over onzichtbare micro-organismen. Dat is de reden waarom we niet eerder kozen voor gigantische lockdowns. Daarbij beseffen we dat de inspanning om ieder leven te redden – hoe nobel ook – helaas vergeefs is.

Dus waarom accepteerden we al deze extreme en dodelijke maatregelen wel in 2020 voor een ‘pandemie’ die statistisch gezien geen significante verschillen laat zien in het aantal doden tussen landen met een korte, lange of geen lockdown? Waarom zijn we zo volledig afgeweken van de bestaande regelgeving? Waren er misschien nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen? Ik heb geen deskundige hierover horen praten. Alle pré-Covid literatuur met betrekking tot epidemiologie en volksgezondheid bevestigt ondubbelzinnig dat het onmoglijk is om besmettelijke ziekten te stoppen met isolatie en quarantaine. Dit schrijft de WHO erover:

“There are no historical observations or scientific studies that support the confinement by quarantine of groups of possibly infected people for extended periods in order to slow the spread of influenza. A World Health Organization (WHO) Writing Group, after reviewing the literature and considering contemporary international experience, concluded that "forced isolation and quarantine are ineffective and impractical."

The greatest show on earth
Dus waarom die lockdowns? Lawrence O. Gostin, professor wereldgezondheidsrecht van de Georgetown Universiteit verwoordde het als volgt: ‘De waarheid is dat zulke lockdowns zeer zeldzaam en nooit effectief zijn. Ze doen het omdat politieke leiders altijd denken dat als je iets dramatisch en zichtbaar doet, je dan draagvlak creëert. Ze hadden simpelweg geen deugdelijk advies voor de volksgezondheid’.

Zou dat het zijn? Overheden doen dit om populairder te worden, politieke partijen om stemmen te winnen. Want ze hebben nu een volk dat gelooft dat de regering de dood kan tegenhouden. Dit maakt het voor de regering welhaast noodzakelijk om een grote vette show op te voeren waarin ze laten zien dat ze de hun gegeven macht serieus nemen. Want anders spelen ze met het leven van de burger.

Bovendien staat er expliciet in de volksgezondheidsrichtlijnen dat non-farmacologische interventies zoals 1.5 m afstand en mondkapjes niet werken als een ziekte meer dan 1% van de bevolking in een geografisch gebied heeft besmet. Maar toch blijven we volharden. We houden onszelf voor dat we virussen kunnen verslaan omdat de media ons in 2020 laten geloven dat wij superkrachten hebben. En de ‘experts’ bevestigen ook dat wij dat hebben.

Lockdown laat leven
Het eerste wij-kunnen-de dood-stoppen-zaadje werd geplant door Neil Ferguson verbonden aan het Imperial College London, epidemioloog en specialist in de patronen van verspreiding van infectieziekten. Zijn eerdere voorspellingen over het dodenaantal ten gevolge van BSE, vogelgriep en varkensgriep hadden de plank volledig misgeslagen. Ondanks zijn bedenkelijke staat van dienst brachten de media zijn coronadoden-voorspellingen als de heilige waarheid: 2,1 miljoen doden in de VS, 600.000 in het VK, 85.000 in Zweden, 1,4 miljoen in Japan etc.

‘Tenzij… tenzij we de epidemie krachtig zouden onderdrukken. Dan zouden we het aantal slachtoffers kunnen halveren’, volgens Ferguson. WE KONDEN DE DOOD STOPPEN!! Dankjewel media voor deze boodschap. Hij werd luid en duidelijk ontvangen. Enter lockdown!

Tegen elke prijs
Voor de kalm en rationeel denkende mens is het duidelijk dat zoiets als een lockdown alleen uiterst beperkt toegepast moet worden om te zorgen voor voldoende IC capaciteit. Het te lang laten voortduren van een lockdown heeft excessieve sociale, medische en economische consequenties. Uiteraard, aan angstige irrationele mensen biedt een lockdown nog de hoop dat een vroegtijdige dood vermeden kan worden. Je kunt doods-bange mensen hun gevoelens niet verwijten, maar je kunt en moet het de media en de overheid kwalijk nemen dat zij een verkeerde voorstelling van zaken geven over het persoonlijke risico dat wij lopen gedurende deze ‘pandemie’. Voor veel mensen blijkt echter geen prijs te hoog om te overleven. Zij begrijpen de directe en indirecte gevolgen niet van hun keuze tot zelfbehoud.

Zweden,’s werelds open zenuw
Één moedig land weigerde om te bezwijken onder de wereld-wijde druk om kosten nog moeite te besparen en Covid-19 te stoppen: Zweden. Terwijl de media op onfrisse wijze beweerden dat Zweden een experiment uitvoerde op het Zweedse volk, was Zweden eigenlijk het enige land dat NIET deelnam aan een live experiment. Zweden hield stand en de media panikeerden. De internationale pers - links, rechts en centrum - besmeurde Zweden 7 dagen per week, 4 weken per maand en het gaat door tot op de dag van vandaag. De pers weet dat de resultaten van Zweden onweerlegbaar aantonen dat Ferguson’s lockdown-modellen fake waren. En de pers tracht wanhopig te voorkomen dat jij dat ziet. Ferguson’s model voorspelde voor Zweden tot juni 96.000 doden als er geen lockdown zou komen. Zweden weigerde. Door te kiezen voor een andere benadering had Zweden tot juni 4000 doden. Ferguson’s model werd met een factor 24 in het ongelijk gesteld. Later bekende Ferguson dat Zweden met zijn eigen benadering het niet slechter gedaan had dan de landen die gekozen hadden voor een oppressieve lockdown.

Er is absoluut geen correlatie tussen de lengte van de lockdown, timing van lockdown, reislust van bevolking en Covid-19 cijfers. Zweden heeft de beste keuze gemaakt, het heeft deze nieuwe ziekte moedig recht in de ogen gekeken, waarbij het heldhaftig de lockdown gevolgdoden vermeden heeft. Zweden streeft naar een minimale schade voor de volksgezondheid op de lange termijn.

Er is geen correlatie tussen gekozen lockdownmaatregelen en ziekteuitkomsten omdat wat we zien de natuurlijke progressie van de ziekte is. Griep ontwikkelt zich niet in louter voorspelbare modellen. In het ene land (stad) kan de griep veel heftiger zijn dan in een ander land. Als je dit verloop wilt toewijzen aan menselijk handelen, dan zou het betekenen dat ‘we het goed gedaan hebben’ bij weinig besmettingen en ‘we het slecht gedaan hebben’ bij veel besmettingen. Dat is net zoiets als zeggen dat je de zonsopkomst kunt versnellen door een goed uitgevoerde zonnedans. Niet meer dan bijgeloof.

Hoe arrogant kun je zijn!
Alle andere epidemieën in de geschiedenis verdwenen zonder lockdowns, mondkapjes en 1.5 m. Nog nooit eerder geloofden we dat politici de macht hadden ons te redden van de dood, wellicht omdat zij nooit eerder de arrogantie hadden om uitspraken te doen als ‘mijn moeder is niet vervangbaar, jouw moeder is niet vervangbaar’, of ‘jij bent verantwoordelijk voor het leven van de ander’. Als wij geloven dat onze bestuurders onze moeders kunnen redden, en geloven dat wij superkrachten hebben, dan accepteren we iedere autoritaire koers die zij nodig achten.

Er is nog nooit iemand beter geworden van totalitair beleid. Als we werkelijk levens willen redden, kunnen we dat doen door ons te realiseren dat we politici niet moeten prijzen voor het natuurlijk verloop der dingen. Ziektes verdwijnen uiteindelijk vanzelf. Dus politici die ‘ziektes serieus’ nemen, zijn verzekerd dat er een dag komt waarop ze kunnen zeggen: ‘Wij hebben het samen gedaan. Samen hebben we het virus verslagen’. Trap er niet in!

Wie geeft om jouw welzijn?
Voor steun en inzicht in deze verwarrende tijd moeten we wellicht niet luisteren naar politici die graag opnieuw gekozen willen worden. Zij laten ons obsessief de handen ontsmetten, op manische wijze mondkapjes dragen, 1.5 m afstand houden, in quarantaine gaan, allemaal dingen die niet geruststellend zijn. Wellicht dat we in plaats hiervan naar het advies moeten luisteren van mensen die niet trachten populair te zijn. Zij hebben vaak meer te verliezen dan te winnen, zoals hun reputatie of baan. Het lijkt erop dat zij werkelijk geven om het welzijn van ons.

De overlevingskans bij Covid-19 is 99,7%. We hebben voor hetere vuren gestaan. We kunnen alleen maar vrij zijn van deze ‘plaag’ als we ons herinneren wat we altijd al hebben geweten: niet onze favoriete politicus, noch wij hebben controle over de dood.

Bronnen: WHO; American Institute for Economic Research; Stacey Rudin; Lawrence O. Gostin