Skip to main content

Hasan Jas’an bedankt!

Ik liep totaal verrast naar buiten

Vroeger als ik een avondje wilde stappen ging ik meestal naar clubs of feestkroegen. Uit je dak gaan, lekker dansen en genieten van de muziek. Het geluid was meestal te hard om met wie dan ook een gesprek te voeren, maar dat was ook niet de bedoeling van partying. Toch gebeurde het soms - meestal wat vroeger in de avond als er nog niet zoveel drank in de man was - dat iemand probeerde wat woorden te blaten. Dat ging meestal zo: 'Wat doe jij eigenlijk?' En ik antwoordde: 'Dansen', waarop de ander zei: 'Nee, wat voor werk doe je?' Een originelere openingszin valt natuurlijk niet te bedenken. Ik zei dan meestal: 'Ja, dat zeg ik, ik ben een danser en een dichter'. Na dit antwoord kreeg ik vrijwel altijd 'the cold shoulder', omdat het beroep van danser en dichter blijkbaar niet opwindend genoeg was.

Dat meen je niet
Ja, ik danste graag en schreef ook liefdesgedichten, maar ik was zeker geen danser en dichter van beroep. Ik was toen business manager voor een global company zoals dat zo mooi heet. Waarom zei ik dat dan niet? Omdat ik van mening ben dat afkomst, opleiding, werk enzovoorts geen invloed zouden moeten hebben op de dagelijkse omgang met elkaar. Maar helaas bleek mijn mening toch enigszins af te wijken van de dagelijkse realiteit. Het werd daarom tijd voor een sociaal experiment.

Ik besloot om voortaan als iemand mij vroeg wat voor werk ik deed een aangepast antwoord te geven. Dus toen mij weer een keer gevraagd werd wat ik deed, antwoordde ik niet alleen dat ik een danser was, maar zei ook - vlak voordat ik de 'cold shoulder' kreeg: '…bij het showballet van Joop van den Ende'. De reactie verschilde flink van wat ik tot dan toe gewend was. De ander bleek opeens hevig geïnteresseerd in wat ik deed, kwam dichterbij en zei: 'Dat meen je niet, het showballet van Van den Ende, echt waar, wow…' Dit bleek het begin van een onzinnig gesprek waarbij ik gelukkig kon terugvallen op mijn levendige fantasie. Ik heb dit experiment nog vele malen herhaald met vrijwel altijd hetzelfde resultaat.

De glans van idolen
Blijkbaar is onze samenleving heel statusgevoelig en is het voor de meesten van ons belangrijk wat een ander doet. Wij willen graag in het licht staan van sterren in de hoop dat hun glans overslaat op ons. Wij willen omhoog kijken, mensen als idolen bewonderen, ons aan hen optrekken omdat wij bij hen iets zien dat we zelf (nog) niet hebben. We ervaren dat als een gemis. We denken het licht van anderen nodig te hebben om onze innerlijke leegte te vullen. Daarom is iemand die in de buurt verkeert van een idool - of van wie we het vermoeden - vele malen interessanter dan zo maar een danser…

Tegenwoordig als iemand mij vraagt wat mijn werk is, zeg ik zonder omhaal wat ik doe. Ik ben een trainer/coach die mensen begeleidt bij hun persoonlijkheidsontwikkeling. Mijn focus ligt op intrinsieke groei. Ik help mensen om fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel te stralen. Velen voelen zich ongemakkelijk bij zo'n antwoord omdat ze in de illusie verkeren alles op orde te hebben. Ze laten liever het innerlijk voor wat het is. Ze hebben geleerd het emotionele en spirituele te wantrouwen en als vaag en zweverig te veroordelen. Maar als wij mensen werkelijk alles op orde hadden, zou onze wereld niet in zo'n treurige staat verkeren. Iets wat menigeen liever niet onder ogen ziet.

Het inzicht bij Hasan Jas'an
Toch zijn er ook mensen die een heel duidelijk beeld hebben van wat ik doe. Zo was ik onlangs bij Hasan Jas'an, misschien wel de bekendste kleermaker in de regio. Zoals altijd werd ik hartelijk ontvangen door de Turkse man die mij zo vertrouwd is, maar van wie ik de naam niet ken. Hij schudde me de hand en we spraken wat. Toen we klaar waren zei hij: 'Ik wens je een prettig weekend of moet je werken?' 
'Het lijkt er een beetje op', zei ik, 'Ik geef een 2-daagse workshop'.
 'O ja', zei de man, 'jij geeft trainingen hè. Wat voor trainingen ook al weer?' Voordat ik kon antwoorden, vulde hijzelf aan: 'Och ja, natuurlijk, jij geeft trainingen in helder denken. Veel succes.'

Totaal verrast liep ik naar buiten. Ik had nog nooit bedacht of tegen iemand gezegd dat ik trainingen in helder denken geef, maar ik begreep direct dat mijn Turkse vriend de spijker op de kop geslagen had. Alles komt voort uit je denken. Je emoties, je spirituele beleving en het ervaren van geluk en succes of juist het gemis ervan. Alles in deze wereld ligt uiteindelijk besloten in je denken. Daarom is het voor iedereen van belang om helder te leren denken. Alleen dan zul je harmonie ervaren in je leven.

Ik wil mijn Turkse vriend bij Hasan Jas'an dan ook bedanken voor de kortste elevator pitch die ik ooit cadeau gekregen heb:

'Hallo, ik heet Gilbert, ik geef trainingen in helder denken'.

Meer weten? Ga naar www.helderdenken.nu


Plaats een reactie

Je plaatst een reactie als gast

Wie gingen je voor?